Fashion Editor Elisah blogt elke week op Fashionscene. Als je als nuchtere Hollandse dagelijks omringd wordt door de crème de la crème van de modewereld, kan het je af en toe eens flink naar je hoofd stijgen. Maar in de Nederlandse modescene hoef je niet eens zo gek te doen om op te vallen. Elisah weet raad: doe maar gewoon, dan doe je al Indisch genoeg.Karl Lagerfeld zegt niet voor niets: ‘personality begins, where comparison ends’…
Het hoort er allemaal bij in de wereld van de modejournalistiek: fotocamera’s. Je bezoekt het ene na het andere hippe event (lees: Fashion Week, perspresentaties, winkelopeningen, persconferenties). Mix zo’n moment met veel sterren en je krijgt er meteen een lading fotografen en cameramannen bij. Gewoon helemaal voor niets, gratis. Gevolg: het kan wel eens gebeuren dat jij ergens op de achtergrond van een foto of video te zien bent, of juist vol in beeld. Argh! In de drie jaar dat ik werkzaam ben in modeland zijn me daarom ook de meest bizarre dingen overkomen.
Voorval 1 – “Goh, Elisah, wat deed jij afgelopen donderdag op Schiphol?’
Samen met collega M. was ik uitgenodigd voor de opening van Café Chocolate op Schiphol. Hartstikke leuk, want we mochten urenlang proeven van al het lekkers. Denk aan chocoladefondues, aardbeien gedoopt in chocolade, bonbons en warme chocolademelk. Laat nou net een cameraman mij vol in beeld hebben op het moment dat ik een hap neem van mijn chocoladehapje (les 1 voor fotografen: zet nooit etende vrouwen op de foto). Niet charmant. En waar werd het op uitgezonden? AT5! Vriendin J. belde me direct op nadat ze me had gezien. “Was de chocolade lekker,” aldus J. “Volgens mij had je nog wat op je wang zitten….” Auwts!
Voorval 2 – “MY @#$%^&* ELIES, JIJ WAS GEWOON BIJ BURBERRY PRORSUM IN LONDEN!!!”
Met collega M. was ik tijdens de afgelopen London Fashion Week uitgenodigd voor de show van Burberry Prorsum. En wij zaten op rij 5. Lees: we zaten vijf rijen achter Emma Watson, Gwyneth Paltrow, Mario Testino, Mary-Kate Olsen, Frieda Pinto en Alexa Chung.. Je voelt zeker de bui al hangen: vriend F. belde me hysterisch op. Hij had mij en collega M. op de achtergrond gespot. Waaraan hij mij herkende? Juist, aan mijn camera. Uit alle mensen in het publiek was ik de enige die een camera in haar handen had (hoe toeristisch, ik weet het, maar hoe vaak zit je nou op rij 5 bij een show van Burberry?). “Ik zag meteen dat jij het was,” aldus vriend F. Die foto is trouwens gepubliceerd in de Grazia van twee weken geleden. Elders op internet vond ik een soortgelijke foto vanuit een ander standpunt. Hierop zijn net onze hoofden afgehakt, maar als je goed kijkt… JA DAT ZIJN WIJ! Het bewijs dat we er écht waren. Dat pakt niemand meer van me af. Maar toch. Ik heb beter op een foto gestaan.
 |
Voorval 3 – collega M. op de achtergrond van Matthew Williamson
Dit voorval gaat over collega M. die een week nadat een artikel op Fashionscene werd geplaatst, erachter kwam dat zij degene was die op de achtergrond van Matthew Williamson te zien was. Ze was not amused…
 |
Ondanks bovenstaande voorvallen probeer ik altijd de fotografen te ontlopen. Vooral tijdens persevents wanneer de mannen je op de kiek proberen te zetten als je aandachtig luistert naar een presentatie. Doodirritant. Zo heb ik er een sport van gemaakt om deze vervelende mannen te ontwijken. Even ‘toevallig’ mijn hoofd draaien of als er echt geen uitweg is: gewoon een raar gezicht trekken. Niemand die zo’n belachelijk hoofd publiceert, toch? Dus bij deze een oproep voor alle vervelende fotografen: als je een Indo tegenkomt met een Vicky B-coupe, zet haar dan alsjeblieft niet op de foto. Ik herhaal: zet haar niet op de foto.
 | |
| |
Voor degenen, die een snelcursus ‘hoe duik je weg voor camera’s’ willen hebben. Hierboven een fotoreportage gemaakt in Londen. Misschien steek je er wel wat van op...
Liefs,
Elisah
Deel dit artikel
