Moby begon ooit als echte dance-artiest. Op z'n eerste twee albums wat het flink raven, ja zelfs gabberen geslagen, maar al snel ging hij een heel andere kant op met zijn muziek. Hij maakte wat onbegrijpelijke ambient-albums om vervolgens met een alternatieve rockplaat te komen. Dat trokken de grootste Moby-fans zelfs niet. Hij dreigde langzaam in de vergetelheid te raken toen hij eind jaren terugkwam met een ijzeren concept. Hij gebruikte oude blues- en soulfragmenten op met name midtempo tracks, die hij al dan niet van zijn eigen stem voorzag. Hij verkocht zo'n beetje elke track van dit album - Play genaamd - voor commerciële doeleinden, waardoor de muziek werkelijk overal te horen was.
Nu ligt Moby's eerste verzamelalbum in de winkels. Het mag geen wonder heten dat de cd zwaar leunt op de successen van Play, waarvan maar liefst zes tracks zijn overgenomen. Het is een beetje jammer dat de tracks niet in chronologische volgorde op het album staan. Nu staan dance tracks als Feeling So Real plompverloren tussen intieme liedjes als Why Does My Heart Feel So Bad en Porcelain. Overigens matcht zijn latere werk beter met de tracks van Play. Het Bowie-eske We Are All Made Of Stars en de nieuwe single New York New York (met Debbie Harry) doen het prima. Het schijnt dat Moby per land een andere samenstelling van zijn Greatest Hits uitbrengt. Ga in ieder geval op zoek naar een exemplaar met twee schijfjes. Op die tweede cd vind je namelijk leuke remixen van Tiesto, Timo Maas, Jason Nevins, Mylo en vele anderen.
Deel dit artikel
