Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in het vliegtuig vanuit Peking, richting Amsterdam. De afgelopen tien dagen bezocht ik de Chinese stad om, onder andere te ondervinden, of het klopt wat ik in mijn vorige column over mode schreef.
Mijn associatie met China was een compleet andere wereld. Een klein vooronderzoek verraadde echter al dat dit een achterhaald beeld is. In Peking aangekomen had ik dan ook meer last van mijn jetlag dan een cultuurshock. Eén van de eerste billboards die ik tegen kwam was die van de H&M Garden Collectie.
Na een paar dagen werd ik ongeduldig. Het wellicht nog grijzere straatbeeld dan in Nederland, gaf me niet echt de schrijfstof waar ik op had gehoopt. Mijn lerares Chinees ontnam me mijn laatste sprankje hoop door aan te geven dat ik voor echt goed geklede Chinese dames en heren, het nachtleven in moest duiken (helaas geen onderdeel van het programma).
Het straatbeeld in Peking wordt tegenwoordig bepaald door gympen en rugzakken. Deze niet bepaald modieuze items worden gedragen door toeristen die er geen moer om geven hoe zij eruit zien als de Chinese Muur wordt beklommen. Af en toe had ik echter geluk, zoals bij dit hippe meisje die ik tegen het lijf liep in de Verboden Stad. Ik greep mijn kans, maar natuurlijk vooral mijn camera!
Hoe verwesterd Peking ook bleek, ik ontdekte dat de traditionele kimono nog steeds invloed heeft op het modebeeld. Ik kwam plekken tegen waar ze de traditionele kleding nog verkochten. Echter vooral bestemd voor de toerist, maar ook een enkele Chinees omarmt de traditionele kleedwijze nog.
Mijn medereizigers waren Thaise jongens van een jongensschool. Het merendeel daarvan was, zacht uitgedrukt, geen hetero. De leukste modecreaties kwamen bij hen voorbij. Sommigen hielden het bij kleurrijk, anderen doften zich op met pruik en al. Op deze manier heb ik eerlijk gezegd meer geleerd over de Thaise stijl.
Door toch nog een trend te ontdekken hoef ik jullie gelukkig niet helemaal te desillusioneren. De dikke mutsen met dierenkoppen zijn vooral geliefd door –opnieuw- de toerist. Maar hoe dan ook. Alleen Chinezen kunnen zoiets bedenken. Zo bleek toch nog een aanvankelijk Chinees vooroordeel van mij te kloppen. In China kan het niet gek genoeg: voor dat motto had ik best een beer op mijn hoofd over…
Deel dit artikel
