Groningen - Na twee dagen door de stad rennen en met je jas over de arm in een propvolle zaal te staan is het een ontzettende verademing om de hele avond in de uitverkochte Oosterpoort te mogen rondhangen. Warm en druk is het er, chaotisch bijna. Voor de deuren van deze immense hal staan zelfs nog tientallen mensen met bordjes om kaarten te bedelen. Het intieme van de Eurosonic-nachten lijkt hierdoor een totaal ander festival dan Noorderslag. De ‘unit’ is afgeladen maar gelukkig is mijn jas de laatste die de garderobemensen innemen, fijn – geen tas, jas maar blote armen, pff! In de Grolsch Foyer staat de belofte van 2006, Taxi To The Ocean, beestachtige stonerrock van Amerikaans ogende Hollanders. Niet alleen hun sound is groots, de stevige gestaltes zetten een behoorlijk stevige liveshow neer... Deze band moet je zeker in de gaten houden!
De must-see’s van de avond zijn Spinvis en zZz met de Jeugd van Tegenwoordig, vooral de laatste combishow gaat groots uitpakken horen we wederom van interne bronnen. En als een zaal vol is, is ‘ie vol, daarom komen we ruim van te voren in de grote 3FM-zaal, en ik plant me neer op een zeer aangenaam zacht bankje! Bij het eerste nummer al overvalt me een bizarre ontlading, intens gelukkig ben ik en ik explodeer bijna van energie, want potverdomme hey, wat is dit geweldig! Erik ‘Spinvis’ de Jong staat met gitaar achter de mic en is vanaf heden ten dage mijn held. Wat een geniale nummers, de vreemdste geluidjes zitten allen precies op de juiste plek, en de teksten raken me nog dieper dan op het album. Ook de livebezetting van Spinvis straalt als echte rocksterren, prachtig gevoelige cello tegenover tamboerijnen, xylofoon en geinige toetsen van de trotse Spinvisband. Ik ben zo diep onder de indruk dat ik eigenlijk naar het podium wil rennen en wil schreeuwen hoe cool ik ze wel niet vind en vervolgens wil ik Erik fijnknijpen en knuffelen. Foei en een vinger aan al die stomme recensenten die Erik beschuldigen van een matige liveprestatie!
Ik maak een grote bocht om de Grolsch foyer heen, want de zwaar overgewaardeerde MissAntarctica staat hier op het podium. Hoe een band het met zo’n vreselijk waardeloos album voor elkaar krijgt op zoveel podia te spelen en over de top gehypt te worden in de media is me een raadsel. Gelukkig blijkt een paar uur later op de wc dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt, naast de pot ligt een MissAntarctica promo op de kouwe toilettegels...
En de Popprijs gaat naaaarrrr: Within Temptation. Beetje jammer dat een band die jaren geleden al tig TMF-achtige awards in ontvangst mocht nemen ook hier en nu nog steeds zo ‘hot’ is, het is daarentegen wel weer erg tof dat een Nederlandse gothic/metal, een wel erg klein onvertegenwoordigd genre, band het zo goed in het Buitenland doet, maar er zijn verrassendere dingen op muzikaal gebied in het land. Elle Bandita bijvoorbeeld, of About, of eigenlijk de gehele zaterdagprogrammering...
Elle Bandita is het fantastisch schreeuwende moordwijf in glitterpakpak en afgeragde hoerenkousen. Peaches punk met een dikke elektrosnuif, met ongeschoren oksels en ronddwarrelend schaamhaar. Elle Bandita is cool as fuck en het is een grote schande dat ze slechts 15 minuten lang op het podium mag droogneuken met haar 2 in latex verpakte sexslaven.
Tijd voor de volgende topact is het, bij zZz en De Jeugd van Tegenwoordig. Nog nooit heb ik zo’n pijn aan mijn kaken gehad van het lachen bij een optreden. zZz’s orgelrocktrack Ecstasy wordt gemixt met Stofzuiger van de Jeugd. Een megachaos ontstaat er, Vieze Fur raakt zo onder de indruk van zZz toetsenwerk dat hij als een 6-jarige kijkt naar het instrument alsof hij een groots kado van de Sint gaat openscheuren. Bjorn van zZz is zoals je van hem gewend bent zwaar onder invloed en hij lijkt als 2 druppels water op Benicio del Toro in Fear & Loathing. Als kers op de appelmoes wordt er ouderwets geramt op toetsen en stukken orgel vliegen door de zaal als de Jeugd er als bezeten apen mee gaat gooien, het schopt en spuugt en overwint. Hilariteit ten top, check dit uit!
De Suicidal Birds, is dit nu moeder en dochter? Als ja, fucking hell wat is dat tof zeg, om met je ma op het podium te staan raggen en krijsen! Beste nieuwkomer - voor mij dan, want heel de zaal zat vol met echte fans- was Mondo Leone. Een niet te beschrijven show, poezie-achtige liedjes en verhalen met werkelijk ingenieuze beelden. Leon zit op zijn stoel en ontroerd met zijn verhalen der tijd, tot driemaal toe krijg ik kippenvel van top tot teen...
Zo aan het eind van de avond mag ik weer buiten adem raken bij About. Internationale allure heeft About en ik verbaas me weer om het feit dat in Nederland zulke geweldige muziek gemaakt wordt, het klinkt wat corny; maar hey, daar mogen we echt wel ef trots op zijn. De surfrock van T99 sluit het weekend af met een keiswingende show, de eerste zugabe vindt hier plaats en mensen zijn zwaar beteuterd als alles dan klaar is: Op naar de Ster, Groningen’s leukste kutcafé.
Deel dit artikel
