Verhalen van een adrenaline junkie - Het laatste blog van 2010. Wat gaat de tijd toch snel... veel gebeurd, veel goede dingen, wat minder goede dingen. Gelukkig vergeet je de helft. Wat is zeker voor herhaling vatbaar en wat niet? (Of: wat nemen we mee naar 2011 en wat laten we achter in 2010)...
Ik begin maar met iets dat zeker niet voor herhaling vatbaar is maar wel erg grappig:
In mei brak ik mijn neus. Eigenlijk klopt dat niet helemaal: in mei brak iemand anders mijn neus. Ik was in Leipzig waar een vriendinnetje haar 30e verjaardagsfeestje gaf, met als hoogtepunt iets van haar lijstje‘dat heb ik altijd al eens willen doen’: een taartengooi gevecht. In Duitsland hebben ze daar een veel leuker woord voor, Tortenschlacht. Dertig taarten hadden we verstopt en na het startsein vlogen de taartpunten je om de oren. Erg leuk allemaal, maar tussen de gasten bevond zich ook een ongeleid projectiel dat als op hol geslagen nijlpaard tegen mij aan botste terwijl ik net nieuwe munitie in de vorm van punten slagroomtaart en appelkruimelvlaai aan het halen was. Nouw! Geen ontwijken meer aan. ‘Krak’ hoorde ik. “Fuck, nase gebrochen’, was mijn eerste gedachte. En daar eindigde de geweldige Tortenschlacht met een enkeltje ambulance naar het ziekenhuis in Leipzig. Tortenschlacht mag in de herhaling, neuzen breken word ik chagrijnig van.
Wat is nog meer voor herhaling vatbaar? Mijn nieuwe kat Button. In oktober gekregen van een vriendje van me om me te troosten, want mijn beste vriendje Muppet was ziek en die heb ik uiteindelijk in moeten laten slapen. Niet voor herhaling vatbaar, maar such is life. Little miss cute as a Button is een Cornish Rex. Ze is klein en blijft dit ook, heeft grote oren en krulletjes. Daarnaast verhaart ze niet. Afgezien van het feit dat Miss Button een geweldig karakter heeft, een kat die niet verhaart is een geschenk uit de hemel voor mijn garderobe. Mijn eigen nep chihuahua met haar unieke commando: ‘up the tree’. Met stip door naar 2011.
Alle fashionguru’s proberen ze al sinds het begin van de hype in de ban te doen, maar ik stem tegen. Ugg Australia. Ondanks het feit dat iedereen ze heeft; ik vind ze geweldig. Negen paar later word ik nog steeds heel blij van mijn warme voeten.
Van voeten naar hoofd: van springen (niet de op en neer versie, maar die uit vliegtuigen) en openhaardvuur krijg je een hele droge, schrale huid. Uit de goodiebag van de Coiffure Awards van 2 jaar geleden kwam een of ander turquoise goedje in een glazen flesje: Oasis 24 hydration booster van H2O+. Ik dacht eerst, ‘wat moet ik met die zooi’, maar na een jaar in de kast toch eens uitgeprobeerd, en hoera! Je smeert het spul onder je dagcrème en je hebt nergens meer last van. Als nachtcrème gebruik ik nu weer Zwitsal, dat werkt, na veel testen, eigenlijk toch het beste. Die mogen allebei ook blijven in 2011.
Wat mag nog meer blijven? Ehm. Mijn parachute. Erg fijn speelgoed. Mijn Starbucks mugs. De koffie is bijna niet weg te krijgen (zoete, slappe, lauwe meuk), maar van de mugs ben ik fan. Rijmt ook op Uggs trouwens. Ideale handwarmers bij het lopen, je thee blijft er heerlijk warm in, en ze lekken (als je ze goed dicht doet) nooit. Daarnaast zijn ze shock proof, in mijn geval wel handig, zo niet essentieel. Verder weet ik het even niet. Ik vind mijn eigen huis-tuin-en-niet-zo-bijzondere-keuken leven geweldig en dat is het beste dat je kunt doen voor jezelf. Dat wens ik ook in 2011 iedereen toe: doe de dingen waar je blij van wordt en deel deze waar mogelijk met anderen. En als je niet blij wordt van je huidige situatie? Jij bent degene die daar verandering in kan brengen... Een vrij 2011, vol blije, gekke en bijzondere momenten gewenst! (Zoe-Amber)
Deel dit artikel
