Adam Green

Interview - "I'm Doing my own Adam thing!"
We zijn zo ongeveer even oud. En we kleden ons allebei op een nerdy, preppy manier. Ik observeer Adam; zijn ietwat vettige haar en zijn quasi-nonchalante outfit, matchen perfect met zijn opahoedje. Zelfs zijn (zojuist in het hotel door een of andere vent) gepoetste ouderwets truttige schoenen gaan helemaal samen met zijn nerdy look. Adam Green is een beetje een weirdo, maar die beoordeling wil ik eigenlijk aan jou overlaten. Zijn nieuwe album, Jacket Full of Danger, komt uit op 13 maart. Mijn mening; het album is fantastisch, hilarisch en top of the pop, maar check ‘m zelf ook even uit. Ik zit tegenover hem in het American Hotel. Wie is deze all American Starbucks knul, die half joods is, en bezit over een stem als Frank Sinatra en de groove van Destiny’s Child?
Als ik zijn hand schud en hem vraag hoe het met hem gaat, antwoord hij: “Je woont hier toch niet, he?” Hij kijkt meelijwekkend naar me als ik vertel dat ik inderdaad in Amsterdam woon. “Hoe kun je hier nou wonen, het is hier zo duister! Ik weet niet hoe jij het vind om hier te wonen, maar zelfs als ik de tv aan zet gaat het over kanker en ziektes...”
Dus je vind Amsterdam maar een depressieve stad?
"Ja, en het regent hier altijd."
Nou, misschien is dat omdat jij in Amerika woont en alles daar zo kleurig en gezellig is. Dat dus nep en plastic is, de Amerikaanse tv hypnotiseert je met zijn happy thoughts en een tandpastaglimlach. Nederlanders zijn wat realistischer, en echter. Maar ik gok dus dat je hier niet graag zou wonen?
"Weet je, vorig jaar probeerde iemand me te bestelen..."
Om hem te kalmeren geef ik hem de mocca cappuccino die ik zojuist kocht bij de Coffee Company. Adam houdt van koffie. Hij werkte namelijk bij Starbucks... De jongen die een anti-Bush nummer maakte en Amerika’s favoriete tonijn-knagende-bimbo-next-door, Jessica Simpson, bespotte, werkte bij Starbucks. Huh?
"Ik deed het puur om weer te beseffen hoe het echte leven was. Ik was een paar weken bij mijn broer op bezoek, en het feit dat hij een superconservatief katholiek vriendinnetje heeft, deed me de gekste dingen doen om het huis uit te komen. Ze probeert hem namelijk te bekeren tot haar geloof... Mijn broer werkt naast een Starbucks, en op een dag liep ik erlangs en dacht ik: Ik wil bij Starbucks werken! Ik dacht dat het ten goede zou komen van het afronden van mijn album, dat ik hierdoor wat structuur in mijn leven zou krijgen. De laatste nummer schoten niet echt op, en ik verwachtte dat het door die routine een stuk soepeler zou gaan. ( Boert) Maar ik werkte maar 2 weken bij Starbucks."
Het verveelde je?
"Nee, ik werd ontslagen. Ik ben gewoon te langzaam voor dit soort werk. Maar: ik maakte wel Jolly Good af toen ik de vloer aan het dweilen was! Tijdens het schoonmaken krijg ik altijd de meest briljante ideeën."
Vind je het niet beschamend dat je bij een Amerikaans werelddominerend bedrijf als Starbucks hebt gewerkt?
"Ik ga niet elke dag naar Starbucks, en daarbij heb ik globalisering altijd als een onvermijdelijk iets beschouwd. Tuurlijk ga ik liever naar de kleine platenzaak op de hoek van mijn straat, maar ik vind het ook relaxed dat ik in elke stad een Tower Records kan vinden. Ooit zal er een tijd komen dat mensen zichzelf meer identificeren met een merk, dan met hun eigen familie. Maar is dat slecht? Ik weet niet eens hoe het leven daarvoor was, ik ben zo ongeveer opgegroeid met deze mega concerns. Ik vind het wel klote dat mensen van de Free Record Shop echt nul verstand van zaken hebben."
Was jij dan helemaal op de hoogte van de kunst van het koffiezetten?
"Ik was daar puur voor journalistieke redenen, voor mijn eigen onderzoek. Met geen enkel hart voor de zaak."
Een beetje egoïstisch, niet? Maar je hebt vast wel idealen, over hoe het beter zou kunnen in de wereld?
"Ik heb eigenlijk geen probleem met hoe dingen nu zijn, maar wel denk ik dat er een kleine herdistributie van rijkdom zou moeten plaatsvinden. Neem de bovenste 5% van de rijkdom en verplaats dit naar de minder rijken, of armen. Men zegt altijd dat het zo gecompliceerd is, maar het lijkt mij dat het zo makkelijk is als het schrijven van een cheque. En toch support ik ook het kapitalisme, want weet je wat ik nou zo mooi vind hieraan en aan de VS? Dat zelfs de armste mensen, voor $7 de beste en verste sinaasappelsap van de hele wereld kunnen krijgen! Ik weet niet hoe het is om in een communistisch land te wonen, Oost-Duitsland, Polen of Rusland trekken me ook niet, Het klinkt niet erg aantrekkelijk om daar heen te gaan. Gelukkig tour ik daar ook niet. Sommige mensen hebben gewoon meer geld en motivatie dan anderen, en dat klinkt me heel logisch in de oren."
Je had een writers block en wilde het normale leven lijden en werken bij Starbucks, omdat je dacht dat dit je zou motiveren. Maar je werd ontslagen na twee weken omdat je te lui was...
(Dit negerend) "Ik hoefde nog maar 3 of 4 nummers af te maken. Aan Jolly Good bijvoorbeeld, begon ik vorig jaar in Nederland, maar eindigde het toen ik de vloer aan het dweilen was. Ik vind het fijn om net zo lang aan een nummer te werken tot dat ik me comfortabel voel met elk klein gedeelte van het liedje. Pas als ik een deel af heb, ga ik door naar het volgende. Soms zit ik wel 2 weken met een zin, dan bedenk ik iets anders, en verander ik alles weer. Ik ben niet gek, maar ik wil dat alles uiteindelijk perfect is zodat de woorden precies bij de muziek passen. Als ik op het podium sta lijkt het misschien wel alsof alles zo simpel uit de lucht is komen vallen, maar het komt door die perfectie dat alles zo soepel klinkt. Ik wil mensen muziek geven zoals die vroeger was, soepel en leuk, zoals het album Mutations van Beck. Nooit eerder hoorde ik een album dat net zo goed was als The Beatles, of Bob Dylan. Ik hou echt van deze artiesten, maar ook van James Brown, en Ray Charles."
Dat hoor je zeker terug op zijn album, overal schuilt wel wat Motown in. In de track Novotel denk je zelfs te maken te hebben met Destiny’s Child.
"Ik hou echt van R&B, het mixt humor met elementen als sex en drama. Rockmuziek vind ik echt zo humorloos. R&B is veel realistischer, en veel echter, als een echt persoon."
Dan zul je wel een hekel hebben aan alle emo- en indie-bands die nu zo gehypt worden.
"Ze zijn zo gespannen en overdreven bozig. Ik snap niet waarom mensen willen luisteren naar zulke depressieve zooi. Rock is op het moment echt gewoon heel saai. Hip Hop daarentegen, is hartstikke spannend en creatief. Niet dat ik mezelf vind passen in die R&B of Motown scene, ik doe gewoon mijn eigen Adam-ding."
Je wordt zelfs de nieuwe Bob Dylan genoemd. Hoe zou je het eigenlijk vinden als mensen over 50 jaar jouw liedjes zouden zingen in een karaoke bar?
"I’d freaking love to hear a Chinese dude singin’ my songs."
Later die dag kom ik Adam tegen in de Melkweg, bij het optreden van Arab Strap. Zijn haar is nog vettiger en hij ruikt alsof ie al 15 biertjes achterover heeft getikt. Toch blijft het een schatje. Hij vind die kerels van Arab Strab maar een stel overgewaardeerde vetzakken. Ik ben blij dat we het tenminste nog ergens over eens zijn. Je kunt Adam Green's album Jacket Full of Danger nu bestellen bij good2b, check MUSIC!