Toen ik vanochtend opstond had ik eigenlijk niet zo’n zin om mezelf weer vol en leeg te laten pompen, terwijl iemand mijn buik masseert om alles lekker los te krijgen. Ik voelde me zelfs een beetje debiel, alsof ik hulpbehoevend ben. Want ondanks dat ik vandaag voor de derde keer naar de kliniek ga, lijkt het alsof ik er al maanden lang iedere week ben. Als ik met mijn slaperige hoofd uit automatisme naar mijn werk in plaats van naar de Body Tuning Clinic fiets, moet ik me nog haasten om op tijd te komen. Tien minuten later probeer ik me te ontspannen en lig ik weer te kijken naar mijn eigen ontlasting die vrolijk voorbij danst in het gefilterde water. Mijn ergernis van die ochtend ben ik alweer vergeten en als Liesbeth de kraan dicht draait en ik mijn buik voel leeglopen heb ik zelfs zin om nog even extra te persen. Dit is per slot van rekening de laatste spoelsessie, dus alles moet schoon! Als ik drie kwartier later met een kopje thee zit na te suffen kom ik tot de conclusie dat ik het toch iedereen kan aanraden. Ik voel me top en niet alleen van onderen. Het lijkt wel of ik al die tijd met een waas voor mijn ogen heb gelopen en die is nu weg. Ik zie alles helder en fris. Misschien bedoelen ze dat wel met herboren!
Deel dit artikel
